Doniczka z kory brzozowej dodaje rustykalnego uroku do Twoich aranżacji kwiatowych i kolekcji doniczek. Są one wyposażone w przezroczystą plastikową wkładkę. Dostępne są w szerokiej gamie kolorów i wariantów. Podpowiadamy, jak zrobić doniczkę z kory brzozowej, abyś mógł dostosować ją do swojego własnego, niepowtarzalnego stylu. Zamieściliśmy również instrukcje dotyczące przepisu na doniczkę z kory brzozowej, który możesz wykonać krok po kroku.
Brzoza rzeczna to drzewo jednopienne
Brzoza rzeczna to drzewo jednopienne, które pochodzi z Ameryki Północnej. Jej zasięg jest ograniczony głównie do obszarów o wilgotnych glebach aluwialnych, ale może się również zadomowić na suchym lądzie. Zachodnia granica jej zasięgu pokrywa się ze wschodnim skrajem prerii. W jednym z ostatnich badań naukowcy stwierdzili pozytywną korelację pomiędzy całkowitą zawartością gliny w glebie a występowaniem brzozy rzecznej. Oprócz tego, że brzoza rzeczna wymaga wilgotnej gleby, preferuje obszary o wilgotności zbliżonej do pojemności pola przez cały rok.
Przycinanie brzozy rzecznej jest proste. Można ją przycinać w każdym wieku i dostosowuje się zarówno do pełnego słońca, jak i umiarkowanego cienia. Drzewo nieustannie zrzuca korę, co pomaga zapobiegać przerastaniu go przez chwasty i niepożądane rośliny. Chociaż drzewo zapewnia piękny kolor jesienny, nie jest idealnym wyborem dla osób z alergią, ponieważ pyłki tego drzewa są odpowiedzialne za około 15-20% przypadków kataru siennego na półkuli północnej.
Brzoza rzeczna ma charakterystyczny wygląd. Kwiaty męskie to opadające kotki. Kwiaty żeńskie natomiast są małe, wyprostowane i wełniste. Kwiatom męskim towarzyszą kotki męskie i są bardzo ozdobne w okresie zimowym. W okresie jesiennym liście brzozy rzecznej przybierają jaskrawą, złotożółtą barwę. Latem natomiast mogą całkowicie opadać z powodu braku wody.
Zasięg brzozy rzecznej obejmuje przede wszystkim południowo-wschodnią równinę nadbrzeżną, z okresowymi zalewami. Jest to gatunek pionierski, który ma doskonałą zdolność do kontrolowania erozji i dobrze rozwija się wzdłuż brzegów rzek. Oprócz swojego piękna, to jednopienne drzewo ma również sprytny sposób rozsiewania swoich nasion. Nasionka powstają w maju i czerwcu i są szybko przenoszone przez wysoką wodę. Nasiona kiełkują jeszcze w tym samym sezonie.
Przyjęła się nazwa “brzoza rzeczna”. Nazwa ta została pierwotnie użyta ze względu na powinowactwo gatunku do siedlisk łęgowych. Nazwa “brzoza” wywodzi się ze starego słowa krzyżackiego. Autor klasyfikacji roślin, “L.”, oznacza Carla Linnaeusa (1707-1778), szwedzkiego botanika, który opracował dwumianową nomenklaturę stosowaną w odniesieniu do roślin.
Techniki stosowane przez neandertalczyków do produkcji smoły brzozowej
Uważa się, że neandertalczycy mogli wytwarzać smołę brzozową, ale mogli również używać żywicy sosnowej, która miała gorsze właściwości. Choć żywica sosnowa była używana jako klej w Syrii z epoki kamiennej, nie była tak uniwersalna jak smoła brzozowa, która pozostawała twarda nawet przy wielokrotnym podgrzewaniu. Nie ma jednak żadnych dowodów na poparcie stosowania przez neandertalczyków żywicy sosnowej jako substytutu smoły brzozowej.
Odkrycie to może wskazywać, że neandertalczycy mieli zaawansowane zdolności poznawcze, ale inne dowody sugerują co innego. Niedawna praca w Science sugeruje, że neandertalczycy używali ognia, choć w ich czasach nie był on rozpowszechniony. Inni badacze twierdzą, że neandertalczycy posiadali zaawansowane umiejętności, które mogły umożliwić im budowanie ognia. Ale choć neandertalczycy mogli mieć złożone zdolności poznawcze, to techniki, których używali do wytwarzania smoły brzozowej, mogą wskazywać, że byli zdolni do procesów pirotechnicznych.
Niemniej jednak Neandertalczycy wykonywali smołę brzozową w czasach, gdy polerowane płyty granitowe były niedostępne. W związku z tym, aby zrozumieć możliwe prehistoryczne metody wytwarzania smoły brzozowej, konieczne jest przeprowadzenie eksperymentu replikacyjnego z użyciem naturalnie występujących materiałów. Jeden z takich eksperymentów został przeprowadzony przez Meijera i Pomstrę przy użyciu dołu wyłożonego brukiem. Badacze nie podali jednak, czy metoda ta była udana.
Techniki stosowane przez neandertalczyków do wyrobu smoły brzozowej są złożone. Substancja ta była przez nich używana jako klej. W rzeczywistości naukowcy odkryli, że 50 000-letnie narzędzie krzemienne używane w jaskiniach neandertalskich wykazuje ślady tego starożytnego kleju. Co ciekawe, najwcześniejsze znane użycie smoły brzozowej ma miejsce 300 000 lat temu.
Naukowcy próbowali eksperymentować z różnymi sposobami ogrzewania kory. Używali dołów, konstrukcji glinianych, kopców popiołu oraz naczyń metalowych i ceramicznych. Zbierali również korę brzozy i spalali ją w pobliżu kamieni rzecznych, aby wychwycić smołę. Ten proces wymaga temperatur rzędu 350 stopni Celsjusza. Wyniki te nie wykluczają jednak możliwości, że neandertalczycy używali bardziej zaawansowanych technik do tworzenia smoły brzozowej.
Brzoza rzeczna jest odporna na cieplejszy klimat
To półwodne drzewo rośnie w południowych Stanach Zjednoczonych i jest wytrzymałe w strefach mrozoodporności USDA od 4 do 9. Kora łuszczy się cienkimi, papierowymi płatami, odsłaniając jaśniejszą korę wewnętrzną. Starsze drzewa mają jednak ciemną, łuszczącą się korę. W ciepłym klimacie brzoza rzeczna nie toleruje wysokiego poziomu ciepła i wilgotności. Z tego powodu najlepiej uprawiać ją w chłodniejszych miejscach.
Brzoza rzeczna jest średnio odporna na powodzie, ale nie występuje na terenach zalewowych Missisipi. Drzewo to jest również silnie kwaśne i nie będzie dobrze rosło na suchych glebach. W Ohio brzoza rzeczna jest głównym inwazyjnym gatunkiem w korytach strumieni, gdzie dominuje. Na innych obszarach odwadnianie kopalni węgla może powodować, że dno strumienia jest zbyt kwaśne dla brzozy rzecznej.
Jeśli masz ograniczoną przestrzeń, posadź jedno drzewo w pobliżu frontowego wejścia do domu. Łuszcząca się kora brzozy rzecznej jest spektakularna. Kora łuszczy się wiosną i jest bardziej efektowna w ogrodzie. Stanowi ona również uzupełnienie innych kolorów liści. Jako gatunek rodzimy, brzoza rzeczna może rozwijać się w strefach od czwartej do dziewiątej. W cieplejszym klimacie jest wytrzymała do strefy 7-8.
W przeciwieństwie do innych drzew liściastych, brzoza rzeczna jest jednopienna i wytwarza zarówno męskie, jak i żeńskie grona kwiatów. Męskie grona kwiatów pojawiają się późnym latem i jesienią i pozostają na drzewie przez zimę. Kwiaty żeńskie są mniejsze, przypominają małe szyszki sosnowe. Pomimo jednopienności drzewa, jest ono trudne do uprawy na terenach miejskich. Brzoza rzeczna, jako drzewo jednopienne, jest odporna na cieplejszy klimat i uważana jest za jedno z najpiękniejszych drzew w każdym krajobrazie.
Dura Heat Brzoza rzeczna jest wytrzymała w północnym klimacie, ale może być również uprawiana w ciepłych, wilgotnych obszarach. Brzoza Dura Heat River jest bardzo wytrzymała w strefach od 4 do 9. Dobrze rośnie w różnych klimatach i wymaga umiarkowanej ilości wody w okresie młodości. Potrzebuje jednak odpowiedniej ilości wody w czasie suszy i przedłużających się okresów niskich opadów. Najlepszą porą na sadzenie tego drzewa jest wiosna lub jesień, gdy gleba jest wilgotna.
Podobne tematy
- Najszybciej rosnące drzewa do ogrodu
- Jak usunąć gałąź z powalonego drzewa
- Jak poznać drzewo po korze
Mam na imię Patryk i wykonuje ogrodzenia z profili metalowych na zamówienie. Zajmuje się tym od ponad 10 lat i jest to moją pasją. Dzięki temu mogę dzielić się z Państwem swoim dużym doświadczeniem w tej dziedzinie.
